Mijn 9 jaar durende weg naar de diagnose: endometriose
Op mijn 12de beginnen mijn menstruatie klachten, de twee jaren hiervoor had ik weinig last van mijn menstruatie. Mijn moeder stuurde mij naar de huisarts die zei; dat hoort erbij. Je baarmoedermond verkrampt en dat voel je af en toe. Met een doosje pijnstillers kwam ik weer thuis. Zodra ik ongesteld werd, slikte ik netjes de voorgeschreven pillen, maar helaas, het bloedverlies, de pijn, het nam niet af het. Leek wel of het steeds erger werd.
Ik kon 2 tot 3 dagen amper lopen van de pijn.
Elke 3 maanden zat ik weer bij de huisarts, moest steeds nieuwe pijnstillers uitproberen 3 menstruatie periode’s en anders weer terug, vandaar.
Op mijn 14de kreeg ik de pil, de huisarts zei, nu weet je wanneer je ongesteld wordt en de pil zorgt ook voor minder bloedverlies. De timing was al een verademing, ik kon me instellen op wat er komen ging. Het overviel me niet meer onverwachts. Vrijdagmiddag klokslag 12 uur werd ik ongesteld, begon direct de pijn en probeerde ik me op voorhand ziek te melden van school, al lukte dat niet altijd. Het bloedverlies en de pijnen zijn nooit verminderd door de pil.