Categorie: Mijn endometriose leven

Zwangerschap

 16 februari 2024

Zwangerschap

April 2003 zijn we blij verrast met onze zwangerschap via onze 1ste Ivf poging. De dag na de punctie (terug plaatsing embryo’s) was mijn eerste dag in maanden dat ik bijna geen pijn had. 

Ik besluit om elke dag te genieten zolang de zwangerschap niet afbreekt. Tuurlijk snap ik dat de eerste 2 tot 3 weken soort “schijn” zwangerschap is, de embryo’s hebben dagen tijd nodig om te kunnen nestelen of laten los.

Heel vreemd om na maanden aanhoudende pijn, ineens bijna geen pijn te hebben. Ik zit er in het begin gewoon op te wachten merk ik…..

Met een grote lach op mijn gezicht ga ik naar mijn werk, kan ik thuis mijn ding doen, spreek ik gezellig af met vrienden en familie. Ik kan gewoon weer overal aan meedoen!!!

Gewoon overal aan meedoen, zonder nadenken ja kunnen zeggen, afspraken na kunnen komen omdat er geen pijn is, goede nachtrust hebben, wat voel ik me rijk.

Onze kinderwens & ivf traject

 15 februari 2024

Onze kinderwens & ivf traject

Onze kinderwens & Ivf traject

Na een goed gesprek met mijn huisarts, zij heeft enige kennis van endometriose, stop ik met de pil. We spreken af; als ik na 12 maanden niet zwanger ben, verwijst ze ons meteen door naar de gynaecoloog, omdat zij uit ervaring weet, natuurlijk zwanger worden bemoeilijkt wordt door de endometriose. 

17 april 2001 stop ik met de pil, de eerste 2 menstruatie’s zijn zoals gewoonlijk. De 3de & 4de menstruatie is nog pijnlijker, het bloedverlies heftiger en langer; 5 dagen van de 28 lag ik te kramperen van de pijn. 

Heb nu zelfs 2 dagen om bij te komen van die dagen met pijn.

Kijk zeker niet uit naar de volgende die komen gaat.

Onze vakantie in augustus gaat goed, de pijn valt mee en ik wordt verrast met een huwelijksaanzoek! 

September 2001 wij hebben de sleutel gekregen van ons huis, hier willen we een gezin beginnen. 

Tussen het klussen door volgt weer een menstruatie en de pijn wordt weer erger, meer en nu lig ik al 9 dagen gevloerd op bed.

Er zijn nu ook steeds “spot” bloedinkjes, niet veel, maar oh zo pijnlijk!

Bijna elke menstruatie ga ik langs de huisarts, omdat de buikpijn niet vol te houden is. 

Darmkrampen, dikke darmontsteking, obstipatie altijd iets met mijn darm volgens de huisarts.

Pijnstillers en laxeermiddelen waren niet aan te slepen.

Eind november 2001 heb ik bijna alle dagen verschillende buikpijnen, er is totaal geen regelmaat meer, na de “echte” menstruatie bloedt ik nog zeker 6 dagen na en de spotbloedingen vullen de rest van de dagen.

Diagnose periode van ruim 9 jaar

 14 februari 2024

Diagnose periode van ruim 9 jaar

Mijn 9 jaar durende weg naar de diagnose: endometriose

Op mijn 12de beginnen mijn menstruatie klachten, de twee jaren hiervoor had ik weinig last van mijn menstruatie. Mijn moeder stuurde mij naar de huisarts die zei; dat hoort erbij. Je baarmoedermond verkrampt en dat voel je af en toe. Met een doosje pijnstillers kwam ik weer thuis.  Zodra ik ongesteld werd, slikte ik netjes de voorgeschreven pillen, maar helaas, het bloedverlies, de pijn, het nam niet af het. Leek wel of het steeds erger werd.

Ik kon 2 tot 3 dagen amper lopen van de pijn.

Elke 3 maanden zat ik weer bij de huisarts, moest steeds nieuwe pijnstillers uitproberen 3 menstruatie periode’s en anders weer terug, vandaar.

Op mijn 14de kreeg ik de pil, de huisarts zei, nu weet je wanneer je ongesteld wordt en de pil zorgt ook voor minder bloedverlies. De timing was al een verademing, ik kon me instellen op wat er komen ging. Het overviel me niet meer onverwachts. Vrijdagmiddag klokslag 12 uur werd ik ongesteld, begon direct de pijn en probeerde ik me op voorhand ziek te melden van school, al lukte dat niet altijd. Het bloedverlies en de pijnen zijn nooit verminderd door de pil.

Ik in het kort

 12 februari 2024

Ik in het kort

In de meest korte versie die mogelijk is.

In verschillende onderwerpen in dit blog vertel ik over al mijn ervaringen in de wereld van mijn endometriose. Zo kun je zelf bepalen wat je wel en niet wilt lezen. Sommige onderwerpen zijn misschien niet van toepassing, ben je nog niet aan toe of zijn emotioneel nog te zwaar. Iedere vrouw haar eigen keuze, weg en tempo.

Als 10 jarig meisje werd ik ongesteld, op mijn 12ste begonnen de pijnlijke menstruatie’s. Van mijn huisarts kreeg ik pijnstillers, want dit was heel normaal. Elke menstruatie werd de pijn erger en duurde het ook langer ondanks alle verschillende pijnstillers die in de jaren volgen.

Ondanks de pil (14 jaar) bleef de pijn toenemen.  Elke 28 dagen hetzelfde riedeltje: 3,5 dag in bed, op en neer naar de wc, kopje thee zetten en de rest van de uren lag ik huilend in bed mijn pijn en krampen weg te puffen!

Na 9 jaren van helse pijnen krijg ik in 1995 te horen dat ik een lichte vorm heb van endometriose. Niets bijzonders. 6 weken de pil slikken, 1 stop week, doordat je minder vaak ongesteld wordt, zou de endometriose niet verder kunnen groeien en zelfs afnemen tot misschien verdwijnen. Dat was dat!

Zo gezegd zo gedaan, vond het heerlijk om minder ongesteld te zijn, maar de heftige pijn, de hevige bloedingen, niks werd minder.